کد مطلب:217466 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:239
صلابت و مدارا در سیره امام کاظم
یكی از بحثهایی كه امروزه مورد توجه گروهی از افراد جامعه قرار گرفته، مساله تسامح و تساهل در دین است. این افراد دو دسته اند:
الف- مغرضان، كج اندیشان و التقاطی مذهبان كه شناخت درستی از دین نداشته، هر چه به نفع نیات پلید خود باشد، می پذیرند و با سلاح تسامح به جنگ دین می آیند.
ب- متدینان ساده و خوش باور كه بدون تامل در گفته های دیگران، اسلام را دین سهل و سمح دانسته، ناخواسته آب در آسیاب دشمن می ریزند؛ اینان چون متحجران خوارجند كه كاغذ پاره های بر سر نی را اساس قرآن دانستند و در مقابل قرآن ناطق ایستادند.
از آنجا كه اگر اسلام از چشمه زلال اهل بیت به ما نرسد نه تنها، شفا بخش نبوده، بلكه سمی مهلك خواهد بود، به نظر می رسد درباره مساله تساهل و تسامح دینی نیز باید به پیشوایان معصوم علیهم السلام پناه برد تا ما را از زلال خویش سیراب سازند. بررسی ابعاد مختلف سیره این بزرگواران حد و مرز تساهل و تسامح را به خوبی روشن می سازد. این نوشتار سیره امام موسی بن جعفر(علیه السلام) در این باره را به اختصار بررسی می كند.
دوران امامت این امام همام از سال 148 ه.ق كه حضرت امام صادق (علیه السلام) به شهادت رسید. آغاز شد، آن حضرت در این دوران با چهارخلیفه سفاك به مقابله پرداخت:
منصور دوانیقی، مهدی عباسی، هادی و هارون الرشید خلفای جلاد بنی عباس در این عصر بودند.
سیره امام كاظم (علیه السلام) نشان می دهد آنجا كه بحث دفاع از دین مطرح است امام تا مرز شهادت پیش می رود و ذره ای سیاسی كاری و تساهل و سازش در وجود مباركش پیدا نمی شود. امام از دو سلاح تقیه و زندان برای دفاع از دین استفاده می كند و در جاهایی كه مبسوط الید باشد به ترویج و اقامه احكام دین می پردازد. آنچه به عنوان مدارا و تساهل در زندگی امام كاظم (علیه السلام) رخ داده است، به زندگی شخصی و گذشت و ایثار آن حضرت مربوط است. نمونه های زیر گوشه ای از برخورد قاطع امام كاظم (علیه السلام) در جهت عزت و صلابت دینی، اقامه عدل و برپایی حدود الهی است.
الف- مغرضان، كج اندیشان و التقاطی مذهبان كه شناخت درستی از دین نداشته، هر چه به نفع نیات پلید خود باشد، می پذیرند و با سلاح تسامح به جنگ دین می آیند.
ب- متدینان ساده و خوش باور كه بدون تامل در گفته های دیگران، اسلام را دین سهل و سمح دانسته، ناخواسته آب در آسیاب دشمن می ریزند؛ اینان چون متحجران خوارجند كه كاغذ پاره های بر سر نی را اساس قرآن دانستند و در مقابل قرآن ناطق ایستادند.
از آنجا كه اگر اسلام از چشمه زلال اهل بیت به ما نرسد نه تنها، شفا بخش نبوده، بلكه سمی مهلك خواهد بود، به نظر می رسد درباره مساله تساهل و تسامح دینی نیز باید به پیشوایان معصوم علیهم السلام پناه برد تا ما را از زلال خویش سیراب سازند. بررسی ابعاد مختلف سیره این بزرگواران حد و مرز تساهل و تسامح را به خوبی روشن می سازد. این نوشتار سیره امام موسی بن جعفر(علیه السلام) در این باره را به اختصار بررسی می كند.
دوران امامت این امام همام از سال 148 ه.ق كه حضرت امام صادق (علیه السلام) به شهادت رسید. آغاز شد، آن حضرت در این دوران با چهارخلیفه سفاك به مقابله پرداخت:
منصور دوانیقی، مهدی عباسی، هادی و هارون الرشید خلفای جلاد بنی عباس در این عصر بودند.
سیره امام كاظم (علیه السلام) نشان می دهد آنجا كه بحث دفاع از دین مطرح است امام تا مرز شهادت پیش می رود و ذره ای سیاسی كاری و تساهل و سازش در وجود مباركش پیدا نمی شود. امام از دو سلاح تقیه و زندان برای دفاع از دین استفاده می كند و در جاهایی كه مبسوط الید باشد به ترویج و اقامه احكام دین می پردازد. آنچه به عنوان مدارا و تساهل در زندگی امام كاظم (علیه السلام) رخ داده است، به زندگی شخصی و گذشت و ایثار آن حضرت مربوط است. نمونه های زیر گوشه ای از برخورد قاطع امام كاظم (علیه السلام) در جهت عزت و صلابت دینی، اقامه عدل و برپایی حدود الهی است.